Verdwenen uit de DDR

In 1959 kreeg Christa Bohne (°1934) van het Ministerie van Binnenlandse Zaken van de DDR de opdracht voor het ontwerpen van serviesgoed voor de gastronomie in de DDR. Christa Bohne werkte toen aan de kunstacademie van Oost-Berlijn, die begin jaren vijftig was gestart onder leiding van de Nederlandse architect/ontwerper Mart Stam.

Voor Christa Bohne was de opdracht een uitdaging en een pioniersarbeid. Ze kende geen ontwerpen uit het buitenland en ‘Bauhaus’ was voor haar een weinig zeggende naam. Walter Ulbricht, de leider van de DDR, opgeleid als klassiek meubelmaker, had een hekel aan de ontwerpen van Bauhaus. Voor hem was Bauhaus taboe.

Ze bestudeerde in 1959 vele weken lang de dagelijkse gang van zaken in de verschillende vormen van de gastronomie. Zo wilde zij de eisen leren kennen waaraan het nieuwe, roestvrijstalen serviesgoed moest voldoen.

Het zelfde jaar gingen de eerste ontwerpen in productie in de Auer Besteck- und Silberwarenwerke (ABS) in het stadje Aue in het Erzgebirge. De Wellnerfabriek, een 19de-eeuwse producent van zilveren bestekken en serviezen, was omgezet in een ‘Volkseigener Betrieb’ (VEB). Tot begin jaren 1990 werden deze ontwerpen, al dan niet in licht gewijzigde vorm, geproduceerd.
De serie Inox serviesgoed werd bij ABS niet geproduceerd voor de doorsnee Oost-Duitse huishoudens maar voor de gastronomie en voor de export.

De groothandel ‘SUCCES’ uit Lanaken (B) importeerde het serviesgoed voor verkoop in België.
Alle gastronomiebedrijven in de DDR (de bekende Inter-Hotels, restaurants, ijssalons, etc) beschikten dertig jaar lang over dit serviesgoed. Na de ‘Wende’ (hereniging Oost- en West-Duitsland) werden begin jaren ’90 deze bedrijven geprivatiseerd. Dit betekende dat vrijwel overal het oude serviesgoed naar de schroothandelaar gebracht werd. Alleen het Hotel Schwarzer Bär in Jena behield de collectie en de gast wordt er anno 2009 nog dagelijks mee bediend.