Armstoel, model 42 ^{± 1931-1932}

Alvar Aalto beoefende een ­humane vorm van modernisme. Hij gebruikte bewust natuurlijke ­materialen en organische vormen. In het sanatorium voor tuberculose­patiënten in Paimio, waarvoor hij zowel het gebouw als het interieur ontwierp, vormden de ­hygiënische, sociale en psychologische behoeften van de patiënten zijn ­uitgangs­punt. De stoelen die hij ervoor ontwikkelde waren gemakkelijk in onder­houd en de schuine rug­leuningen bij uitstek ergonomisch voor de patiënten, die veel rust en een goede adem­haling nodig hadden. De organische vormen van de stoelen waren mogelijk door het gebruik van gebogen multiplex­­hout, een technische toepassing waarmee Aalto al een tijd experimenteerde. Hij was op zoek gegaan naar een alternatief voor buis­­­meubilair, dat bij zijn modernistische tijds­­genoten populair was, maar waarvan hij de metalen elementen op akoestisch en sensorisch vlak niet gebruiks­vriendelijk vond.

BRONNEN

Met dank aan Katariina Pakoma (Alvar Aalto Museum en Alvar Aalto Foundation).