Kan artificiële intelligentie werkelijk een stoel ontwerpen?

Het project Lost In Diffusion van kunstenaar, programmeur en ingenieur Kasper Jordaens is een poging om de rol van algoritmes en AI-modellen in relatie tot een museumcollectie beter te begrijpen. AI heeft bewezen waardevol te zijn bij het omzetten van erfgoeddata in toegankelijke, onderling verbonden en begrijpelijke informatie. Toch blijft het potentieel van AI om op betekenisvolle wijze nieuwe data te genereren grotendeels onbenut. Met toegang tot onze collectie-database, die zowel metadata als afbeeldingen van de designobjecten in de museumcollectie bevat, her-trainde Kasper Jordaens een diffusiemodel¹. Het doel was om de machine niet alleen de nuances van design beter te laten begrijpen, maar ook om een model te genereren dat mogelijk als co-agent naast de ontwerper kan functioneren in het ontwerpproces en zo de relatie tussen mens en machine herdenkt.

¹Een diffusiemodel is een geavanceerd algoritme dat gegevens, zoals afbeeldingen of tekst, creëert door willekeurige ruis stap voor stap te verwijderen en zo het natuurlijke proces nabootst waarin elementen zich geleidelijk en harmonieus verspreiden.

Wat zie je op de bovenstaande afbeelding?

* reproductie van een echt object uit de collectie van Design Museum Gent: schaalmodel van Capitello door Studio65 geproduceerd in 1971.

** een menselijke beschrijving van een object gebaseerd op de reproductie * van het werk uit de collectie van Design Museum Gent.

*** een afbeelding gemaakt op basis van een beschrijving die vertaald is met behulp van het AImodel Llava:34b.